Türkiye, genç bir nüfusa sahip.  Gençlik adına bir bakanlığımız var ama gençlikle ilgili ortada hiçbir çalışma yok. Bakanlık nezdinde bazı projelerin hazırlandığı, gençlik kampları vs. düzenlendiği kulağıma geliyor lakin çevremdeki hiçbir gencin bakanlığın hiçbir faaliyetine katıldığına veya yararlandığına tanık olmadım.

Gençliğin her geçen gün milli, manevi, insani ve ahlaki değerlerden uzaklaştığını görmemek için kör olmak lazım. Bir yandan ahlaki çöküntü diğer yandan madde bağımlılığı ve suça bulaşma hızla artıyor. Herkes durumun farkında. Gençliğimiz avuçlarımızın içinden kayıp gidiyor. Hepimizin içi acıyor. Peki koca bakanlık bunun için ne yapıyor? Ben hiçbir icraat göremiyorum.

Bakanlığın bir de spor ayağı var. Ciddi kaynaklar aktarılıyor. Bunca kaynağa karşın milyonlarca genç içinden birkaç  tane sporcu çıkarmak marifet değil. Zaten o sporcuların yetişmesinde de bakanlığın hiçbir katkısı olduğunu düşünmüyorum. Aileler kendi çabalarıyla çocuklarını yetiştirmeye gayret ediyorlar. Sonra kulüpler sahip çıkıyor ve sporcu yetiştiriyorlar. Bakanlık ortada yok.

Sonuç olarak ne  gençliğe ne de spora katkısını göremediğimiz kocaman bir Bakanlık teşkilatı var. Bu Bakanlığı kapatsak ülkede ne değişir? Bence hiçbir şey değişmez. Çünkü varlıkları belli değil ki yoklukları belli olsun.

Kayda değer bir çalışmasını görmediğim diğer Bakanlık ise Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı. Milletimizin, milli birlik ve bütünlüğünün temelinde yatan aile yapımızdır. Lakin son yıllarda aile yapımızda çok ciddi sarsılmalar yaşanmaktadır. Boşanma olayları beklenmedik ölçüde çoğalmıştır. Kentleşme ile çekirdek aileye dönüşen yapıda artık dede ve nineler aile dışına itilmiştir. Yaşlıların bakım sorunları ortaya çıkmıştır. Ayrıca çalışan anne babalar açısından da çocukların bakım sorunu vardır. Yeni evlenen çiftler, hem evlilik hem de çocuk yetiştirme konusunda yeterli bilgi ve beceriye sahip değildir. Bu nedenle aile içi sorunlar ve şiddet artmaktadır. Her nesil bir öncekini aratır hale gelmiştir. Bu durum zincirleme bir etkiyle yetişecek yeni nesillerin daha sorunlu bir nesil olmasına neden olmaktadır.

Boşanmış ailelerin çocuklarına yönelik hiç bir çalışma yapılmamaktadır. Yetiştirme yurtlarından gelen şikâyetler bitmemektedir. Burada çocuklara yeterli eğitim verilemediği, toplumsal değerlerimizin ve sorumluluk duygusunun hiç kazandırılamadığı,   yetiştirilen çocukların son derece uyumsuz ve sorunlu kişiler olarak topluma gönderildiği gerçeği de aşikârdır.  Yaşanan sorunlara ilişkin Bakanlığın çok ciddi çalışmalar yapması gerekirken tüm bu sorunların muhatabı olan Bakanlığın sorunları çözmeye yönelik hiçbir icraatı görülmemektedir.

Yazılacak daha çok şey var. Her iki bakanlıkta da günümüzün sorunlarını çözecek, gelecek için gerekli tedbirleri alacak icraatlar yapılması gerekiyor. Yoksa bu haliyle devam edeceklerse kapatın gitsin bu Bakanlıkları.

                              Doğan CEYLAN
                        Yönetim Bilimi Uzmanı