Sık sık yaptığımız gibi yine ehem ile mühim yer değiştirdi.

İçe döndük, paket tartışmalarına gömüldük ya birileri alttan alta gemisini yüzdürüyor.

Olan yine bu çileli millete oluyor.

Hesaplaşma fırsatı kaçtı/kaçıyor.

Malum 28 Şubat sürecinin faillerinin bir kısmı Ankara’da yargılanıyor.

Medyaya aksettiğine göre mahkemede tam bir tiyatro sahneleniyormuş.

Bana göre bir numaralı fail Çevik Bir, duruşma salonunu parmağında oynatıyormuş.

Kimsenin durumdan rahatsızlık duyduğu falan yokmuş.

Zanlılar kendilerine yöneltilen soruları gırgıra alıyor alakasız cevaplar veriyorlarmış.

Mesela bir zanlı “tankları niçin Sincan’da yürüttünüz, özel bir anlamı var mı?” sorusuna “orası Ankara’nın en işlek caddesi” diyerek cevap veriyormuş.

İki hanımın adeta feryat edercesine kamuoyuna duyurduğu komiklikler hala devam ediyormuş.

Neden acaba?

Yönetici irade Ergenekon Davası’nda gösterdiği hassasiyeti 28 Şubat Davası’nda neden göstermiyor?

Hükümet şöyle bir sorudan çekindiği için mi bu yargılamayı başlattı.

“Askeri cenahtan gelen ve hükümeti devirmeyi hedefleyen darbe planlarını yargıya taşıyorsunuz da bir darbe olan ve bin yıl süreceği iddia edilen 28 Şubat sürecinin faillerini neden yargılamıyorsunuz?”

Eğer amaç bu ve benzeri soruların altında ezilmekten kurtulmak ise biliniz ki bu komediyi bu millete biraz zor yutturursunuz.

Emin Çölaşan, bu mahkemeden neden övgüyle söz ediyor.

Basının bu komediye seyirci kalması aslında bir çeşit savunma taktiği.

Herkesin bildiği bir gerçek var ki oda medya ayağı olmasa 28 Şubat darbesi başarılı olamazdı.

Aslında yargılama medyadan başlansa idi çok doğru olurdu.

Çünkü askerleri iğva eden dolduruşa getiren medya içindeki sivil generallerdi.

Şimdi şunu iddia edeceklerdir: olayın asıl failleri beraat etmişken vakıayı haber yaptık diye bizim yargılanmamız hiç yakışık alıyor mu?

Medya bu, her kılığa girer de ben sütten çıkmış gibi beyazım der.