Bütçe kullanıyor, yönetmelik çıkarıyor, alacağı hocayı ayrıntılı tanımlayarak seçiyor, mevcut hocalarına yeni kriterler koyarak eleyebiliyor, doçentlik veya profesörlük kadrosunu istediği hocaya bir ayda istemediğine beş yılda verebiliyor veya hiç uygun bulmuyor.

Personelin geleceği, kimin yükseleceği kimin mevki ve makam kaybedeceği, görevde yükselme veya ünvan değişikliği sınavlarının yapılıp yapılmayacağı tamamen inisiyatifinde gerçekleşiyor.

Özerk bir kurumun gözetiminde özerk kurumlar olarak konumlandırılmış üniversitelerimiz, bir acayip sistemle bugünlere gelmiş. Her ile bir üniversite hedefi ile sayıları hızla artan, verdiği eğitim kalitesi tartışılan, toplumun ihtiyaçlarıyla bağı kopmuş, bilim üretme ve insan yetiştirmede eleştirilen üniversite gerçeği ile karşı karşıyayız.

Bir çoğu yüksek lise mesabesinde görülen üniversitelerimizin, gerçek anlamda üniversiteye dönüşebilmesi için öncelikle içeriden ve dışarıdan eleştirilebilir olmasına ihtiyaç var.

Bugün acilen, birbirini besleyen kapalı devre sistemle kafadarlar buluşmasına dönüşmüş akademik kadroyla buraya kadar deyip mevcut gidişatı olabildiğince sorgulamak, eleştirmek ve açık etmek gerekiyor.

İçeriden eleştirinin, yıllar içinde geliştirilmiş ustaca yöntemlerle cezalandırıldığı bir yerde tam da sendikal mücadeleye ihtiyaç vardır. Birilerinin rahatını kaçırma pahasına bunu yapmalıyız.

Üniversiteler, eleştiri ile karşıt görüşlerin, farklı önerilerin harmanlanarak zenginleşmesine örnek olması gereken kurumlardır. Bilimin, objektifliğin, hakkı teslim etmenin, hak edenin önünün açılmasının kişilerden bağımsız sistemlere, teamüllere ve uygulamaya dönüşmesi hayati öneme sahiptir.

Mevcut durumu iyileştirmek ve geldiğimiz aşamaya yakışmayan gidişatı düzeltmek adına birçok öneri getirilebilir, önlem alınabilir. Ancak üniversitelerimizde öncelikle yetki kullanımının belirli kurallara bağlanmasına acil ihtiyaç olduğunu söylemeyim.

Talat YAVUZ
Eğitim Bir Sen Genel Sekreteri