Gömleğin İlk Düğmesi Yanlış İlikli
Bir toplumun yücelmesini teknolojik ilerlemede görmek doğru bir yaklaşım değil. Tarihin bütün büyük medeniyetleri kültür üzerine inşa edilmişlerdir. Kuvvetli bir kültür ortaya koyabilen milletler ancak güçlü devletler inşa edebilirler. Teknoloji bunu takip eden takipçidir. Esası teşkil etmez tali yollardan biridir.
Bir büyük kültür inşa etmenin yolu da her şeyden evvel alemin özü olan insanı yüceltmek ve insanın içine doğru yolculuk yapmasına vesile olacak sözü öncelemektir. Tüm büyük medeniyetler söz üzerine kurulmuştur. İnsanın özgürlük alanları genişletilip, ihtiyari yaşam alanları zenginleştirildiğinde bir büyük medeniyet kendiliğinden inşa edilme yoluna girer. Kuvvetli bir sanat zevkini geliştirmenin yolu toplumun sözün tesirine bağlanmasına ve bu vesile ile kendi içinde gizli insanı bulmasına bağlıdır. Tüm sanatlar tek bir merkezden güç alır, tüm alemin özü olan insandan.
Bugün bir acı gerçekle yüzleştik. Devlet ricalinin en olgun zirvesini temsil eder Valiler. Bir toplumun en üst seviyede yetişmiş devlet adamları Valiler olmak durumundadır. Bir Vali bir yönetici olmanın yanında en üst seviyede münevverdir de. Fakat durum böyle mi oldu Konya’da, hayır. Bir tören esnasında Sayın Vali bir çocuk azarlar gibi koskoca bir öğretmeni yüzlerce insanın huzurunda azarladı. Buna hakkı var mıydı? Asla yoktu. İnsanlar Valiler önünde el pençe divan mı durmaları gerekiyor ki böyle bir beklenti var. Valiler, Türk devletinin verdiği itibarla zaten en üst raddede itibarlıdırlar. Fakat protokol devlet dairelerinin esasıdır, toplum yaşamına tatbik edilemez.
Sayın Vali neyi ispat etti. Öğretmenler rahatlıkla azarlayabileceğiniz sıradan kimselerdir. Hem öyle oturmayı kalkmayı da bilmezler. Stresinizi öğretmenler üzerinden atabilirsiniz. Ben bunu böyle yapıyorum, sayın veli ve öğrenciler sizin de yapmanızda hiçbir beis görmüyorum. Hayfa ki hayfa! Bir öğretmen böyle bir muameleye maruz kaldı. Ayak ayaküstüne atmak ne zamandan beri suç oldu. Hani biz özgürlüklerden yana olacaktık, hani alemin özü insanın yücelmesi idi tek gayemiz. Bu sadece topluma kendini efendi ilan etmiş yöneticinin vücut bulmuş halidir. Sayın Cumhurbaşkanımız demiyor muydu ki biz bu milletin hadimiyiz efendisi değil diye. Bir menkıbe gibi anlatılan Yavuz merhumun atına çamur sıçratılması efsanesine ne oldu. Bu davranış hiçbir yerinden tutulacak gibi değildir. Söylenecek her söz yürek kanatır. Biz derdi yanlış sokaklarda arıyoruz. Öğretmen kendi günü kutlansın diye salona Pazar günü zorla getirildi. Bu bir garabet. Bir de devletin en üst ricalinden sözlü şiddet gördü.
Salonda kanaatim izleyiciler öğretmenlerdi. Bir de Vali Beyin sözlerini alkışladılar. Ne denir bilemiyorum. Neyi alkışladıklarının farkında mıydılar? Olsalar alkışlamazlardı. Bir öğretmen arkadaşlarının yok yere azarlanmasına bir insanın en kıymetli değeri onurunun kırılmasına tepki vermemeleri bile abesken bir de alkışladılar.
Biz bağlı olduğumuzun dinin ve kadim millet geleneklerimizin gereği olarak milletimize efendiler değil milletimizin hizmetinde yöneticiler arıyoruz. Ve hiçbir insanın onurunun rencide edilmesine razı olmayız. Çünkü kul kalbi tecelli yeridir. Kimsenin de bu tecelligahı yıkmasına rıza gösteremeyiz. Öğretmene şiddet nedendir diyenlere işte bundandır. Öğretmene verilmeyen kıymetin tezahürüdür bu.
Tüm sendika yöneticiler en yüksek perdeden bu yapılan muameleye seslerini çıkarmalıdırlar. Kırılan bir öğretmenin gururu belki ama yıkılan bir mesleğin itibarı. Sözün ve hükmün sahibi dileriz bu yapılanı görüyordur ve gereğini yapacaktır. Vesselam.
İbrahim Hakkı Celis