Öğretmenlerimizin yarıdan fazlası, master ve doktoralı olsa fena mı olur? Dünyanın pek çok ülkesinde, bu böyle.
Bazı alanlarda yüksek lisans bazı alanlarda da doktora adeta zorunlu ya da öylesine teşvikler var ki, yapmayan kalmıyor.
Özellikle de kendi alanlarında… Peki bizdeki durum ne? 700 bin öğretmenimizden kaçının master ve doktorası var? Sayı, son yıllarda ne kadar artsa da yüzde bir-ikiyi geçmez.
Niye bu kadar düşük?
Öğretmenler mi isteksiz yoksa önlerinde engeller mi var? İşte bu noktada son aylarda çok büyük sıkıntılar yaşanıyor. Bakan Dinçer’in konuya bakış açısı, hem takdire şayan hem de çok “gaddarca”.
Öğretmenleri yüksek lisans ve doktora yapmaya da teşvik eden Dinçer, “Ama hiç kimsenin de yüksek lisans yapacağım diye kendi anne babasının veya eşinin bulunduğu ile gitmesine izin vermeyeceğim” diyor. İyi, güzel de bulundukları kentlerde, öğrenim gördükleri alanlara yönelik bölümler var mı? En iyisi o mu?..
Master ve doktora yapanlar, eskiden özür atamalarından yararlanabiliyordu. Şimdi yararlanamıyor.
Bu da bir anlamda öğrenim özgürlüğünü engellemek olmuyor mu? Ailelerinin yanına gitmek ya da bulunduğu bölgeden kurtulmak için master ve doktora yapılıyor olsa bile bunu teşvik etmek gerekir. Çünkü ülkemizin fazla, hem de çok fazla doktoralı öğretim elemanına ihtiyacı var… Her köşeye bir üniversite açıp sonra da akademik kariyer yapmak isteyenlere izin vermemek olsa olsa ancak bizde olur dedirtmeyelim.
Bakan Dinçer’in sosyal adaleti sağlama çabalarını önemli buluyoruz ama bu konuda değil!..