Hatta delege sayısıitibari ile Eğitim-Sen’den de az delege çıkaracak gibi görülüyor.
Eğitim Bir Sendikası genel merkez yöneticileri yaklaşık 4aydır bu seçimler için şube teşkilatlarını teyakkuza geçirdi. ”Fethedilmesigereken son kale” olarak görüyorlardı.
Eğitim Bir Sen’in genel merkez yönetimi tüm bu çabalara rağmenkaybetmesinin nedenlerini sıralayalım.
1.Sayıca çoğunluğunagüvenmesi ve bunun verdiği rehavet. Bir çok il ve ilçelerde farklı birşekilde yetkili olmanın ve seçimi mutlaka kazanacaklarına olan inanç ileyeterli çalışma yapmaması. Bu sebeple aday belirlemede özensiz davranma. Sayısalçoğunluğun her zaman üstünlük anlamına gelmeyeceğinin bir göstergesi oldu buseçim. İLKSAN seçimlerinde yaşanan bir örnek verelim. Bir ilçede Eğitim BirSen’li oy kullanacak öğretmen sayısı 276.Türk Eğitim Sen’li oy kullanacaköğretmen sayısı 189. Sendika ilçe temsilcisi ve sendika İLKSAN adaylarına seçimsonucu hakkında sorduğumda Eğitim Bir Sen tarafı “akşam 5’de belli olur” gibiyuvarlak cümleler kuruyor. Türk Eğitim Sen tarafı “40-50 oy farkla alırız”diyor. Sonuç: Türk Eğitim Sen adayı 85 oy farkla kazanıyor.
2.Genel Merkezin veŞube yönetimlerinin üyelerini tanımaması. Sayıca çoğunluk her zaman nitelikgetirmiyor. Üyelerinin sendika aidiyet duygusu çok zayıf. Seçim, çalışma, emekve zaman harcama, güçlüğe göğüs germe gibi durumlarda pasif durumdalar. Sendikalörgütlenme içine kendilerine sokabilmiş değiller. Eğitim Bir Sen içindesayıları yüz bine yaklaşan Türk Eğitim Sen’in eski üyeleri bu iki sendikaarasındaki mücadelede tarafsızlığını sürdürüyor.
3.Üyelerinin ve YönetiminTeşkilatçılık Yapısının Olmaması. Eğitim Bir Sen teşkilatçılık açısındandiğer iki büyük sendikadan (Türk Eğitim Sen ve Eğitim Sen) çok daha geridurumda. Daha önce yapılan İLKSAN seçimlerinde Eğitim-Sen’e karşı mücadeleveren Türk Eğitim Sen bu konuda oldukça deneyimlive iddialıydı. Eğitim Bir Sen genel merkezinin İlksan seçimlerinde verdiği“yolsuzluk” üzerine kurulu demeçler inandırıcı bulunmadı. Şube yönetimleriorganize olamadılar. Okul temsilcileri kendi üyeleri sandığa götüremedi, iknaedemediler. Hem Eğitim Sen hem de Türk Eğitim Sen üyeleri seçimi sendikalmücadele olarak görürken adayın özelliklerine bakmadılar. Sendika şubeyönetimlerinin gösterdikleri adaylara sorgusuz oy verdiler. Eğitim Bir Senüyeleri adayları sorguladılar. Sendika aidiyet duygusu gelişmediğinden ortayaçıkan birden fazla adaylar ya küskünleri oynadılar ya da sandığa gitmeyerektepki koydular.
4.ÜyelelerininÖnceliği: Türk Eğitim Sen genel merkezinden üyesine kadar hepsi İLKSAN’ı sonkale olarak görüyorlardı. Genel merkezin bu konuda fazla çaba harcamasına dagerek kalmadı aslında. Ancak Eğitim Bir Sen’in genel merkezi ile üyelerininöncelikleri çok farklıydı. Üyeler için İlksan öncelikler arasında hiç olmadı.