Eğitim Enternasyonali, yüz yetmiş sekiz ülkeden üç yüz seksen üç sendikanın üye olduğu, yaklaşık otuz iki milyon eğitim çalışanının temsil edildiği bir örgütlenme. Eğitim Enternasyonali, 10 Dünya Kongresi’ni, 29 Temmuz-2 Ağustos 2024 tarihleri arasında, Arjantin’in başkenti Buenos Aires’te, “Sendikalarımızı Büyütmek, Mesleğimizi Yükseltmek ve Demokrasiyi Savunmak” temasıyla gerçekleştirdi.
Yaklaşık on yıldır uluslararası sendikal mücadeleyi gündemine alan ve bu süre zarfında yüzün üstünde sendika ile işbirliği protokolü imzalayan sendikamızı temsilen, davetleri üzerine Eğitim Enternasyonali Kongresine katıldık. Bu sayede dünyada eğitim ve sendikal mücadele adına neler konuşuluyor diye bilgilenme ve ülkemizdeki gündemle kıyas yapma şansı bulduk.
Kongre için belirlenen başlık ve önergelerle dile getirilen konuların beraber değerlendirilmesinden aslında, dünyada eğitimin ve öğretmenlerin problemlerinin benzer olduğu anlaşılıyor. Öğretmen alımının dünyada azaldığı, gençler için öğretmenliğin tercih edilen meslekler listesinde sonlarda yer aldığı, teknolojik gelişmelerin, özellikle yapay zekânın mesleği tehdit ettiği, eğitime ayrılan kamu kaynağının azaldığı, yükselen aşırı sağ akımların oluşturduğu tehdit gibi ortak konular göze çarpıyor.
Zorluklarına rağmen eğitim işinin yüz yüze temasla yapılan bir iş olduğu, teknolojinin uzun vadede öğretmenin yerini alamayacağı ve insanın olduğu her yerde mesleğe olan ihtiyacın da olacağı tespitleri, salonda sıkça dile getirilen ve sendika yöneticilerine moral kaynağı olan ortak tespitlerdi. Salon enerjisini adeta eğitimin bu önemli özelliğinden alıyordu. Eğitimi bilen herkes bilir ki teknoloji öğretim yapar, bilgi yükler ancak değer, duygu aktarımı ve insanın özüne ait güzellikleri gün yüzüne çıkarmak için yetersiz kalır.
Kongre boyunca farklı inanç ve ideolojilere sahip sendikaların üyeliği ile örgütlenmiş, insanla uğraşan bir mesleğin mensupları olarak ortak paydamız ne olabilir ve bu ekip beraber ne yapabilir diye derin derin düşündüm. Sadece sivil olmakla veya sadece eğitimci olmakla açıklanamayan başka bir şeyler daha olmalı dedim ve tekrar “insan” faktörüne döndüm. İnsanı ve eğitimi tanımlarken uzlaşabildiğimiz oranda bu çalışmaların anlam kazanacağı kanaatine vardım.
Dünyada savaşların, zorunlu göçlerin, soykırımların yaşandığı bir dönemde, farklı dinlere, ırklara ve ideolojilere sahip sendikaların, devletlerarasındaki husumetlere takılmadan, sivil bir bakış açısıyla eğitim, emek ve demokrasi öncelikleriyle bir araya gelebilmesi anlamlıdır diye düşünüyorum.
Evrensel değerlerin aşındığı, kavramların içinin boşaldığı ve insanlığın adeta buhrana doğru ilerlediği bir dönemde, yeniden ortak paydalar oluşturabilmek belki de sivil topluma, sendikalara nasip olacaktır.
Önyargısız bir şekilde iletişime açık, insanı merkeze alan yaklaşımı ve kendi gibi düşünmeyenlerin hakkını da savunmak için yola çıkan sendikamızın, uluslararası sendikal mücadeleye büyük katkısı olacaktır. Eğitim Enternasyonali çalışmalarını takip etmeye, ülkemizdeki sendikal birikimi dünya ile paylaşmaya ve çalışmalara katkı sunmaya devam edeceğiz.
Talat YAVUZ
Eğitim-Bir-Sen Genel Sekreteri
yavuztlt@hotmail.com