Acımasız sınav sistemiyle boğuşan öğrencilerimiz yarış atı gibi sınavlara hazırlanıyorlar, giriyorlar, seviniyorlar, üzülüyorlar, ağlıyorlar…

Okulda, dershanede, özel derste harıl harıl ter döken öğrencilerimiz evlere, salonlara kapanıyorlar.

Çocuklarımız artık mahallede oyun oynamayı, mahalli oyunları, paylaşmayı unuttular.

Bireysel nesil yetiştiriyoruz. Etkinlikler de bireysel ve sanal. Bilgisayar tek eğlenceleri oldu çocuklarımızın. 

Öğrencilerimiz için tek sosyal ortam olan okullarımızda durum nasıl? Dedik ya paldır güldür koşturmaca ve minik bedenlere yüklenen maddi manevi ağır yük!

Çocuklarımızın bedensel ve ruhsal gelişimleri için neler yapılmalı? Ne tür tedbirler alınmalı? Bu konuda kafa yormalıyız. Yorulmuyor da değil aslında ama bu çözüm önerileri biraz gürültüye gidiyor. 

Bir de ben denemek istiyorum:

1-            Okullarımızda müzik dersleri yetersiz. Çocuklarımıza artık Türk enstrümanı haline gelen flüt çaldırmaya çalışıyoruz ve “Daha dün annemizin…”in ötesine geçtiğimizi de söyleyemeyiz.

Doğrusu bırakın okulu ilçelerin çoğunda müzik öğretmeni yok. Enstrüman çalmayı bilen öğretmenimiz neredeyse kalmadı. Eğitim fakültelerinin en azından “Sınıf Öğretmenliği” bölümlerinde en az bir enstrümanı çalmayı zorunlu tutmalıyız.

Müzik derslerimizi hem çocukların estetik duygularını besleyen bir alan aynı zamanda kültürümüzü koruyup zenginleştiren bir platform olarak görmeliyiz.

Bunları sağlamak için en azından önümüzdeki atama döneminde yeterli sayıda müzik öğretmeni kontenjanı ayrılmalıdır.

2-            Halk Dansları (Yanlış da olsa bilinen adıyla “folklor”) ayrı bir sorun. Halk dansları konusunda zengin bir kültüre sahip olduğumuzla övünürüz ama kendi düğününde bile oynamayı bilmeyen oklava yutmuş bir nesil yetiştiriyoruz.

Okullarda ders dışı etkinlik olarak bu kursu verme yeterliliğine sahip öğretmen bulmakta ciddi sorun yaşanıyor. Yine eğitim fakültelerinde zorunlu olmasa da öğretmen adaylarının bu konuda özendirilmesi ve yetiştirilmesi çok isabetli olacaktır.

Halk eğitim müdürlükleri aracılığıyla açılan kursların yaygınlaştırılması gerekir. Halk eğitim kurslarında usta öğretici ihtiyacının da karşılanması için iller bazında çözüm üretilmesi gerekmektedir.

Halk dansları federasyonundan sertifika almayı kolaylaştırmalı ve yaygınlaştırmalıyız. Çoğu kelli felli ilde tüm halk dansları faaliyetlerinin birkaç kişinin tekelinde olduğu gerçeği görülmelidir.

3-            2023’e hazırlanan Türkiye’mizde artık yüzme bilmeyen çocuğumuz kalmamalıdır. Gençlik ve spor il ve ilçe müdürlükleri güçlendirilmeli ve semt yüzme havuzları açılmalıdır. Artık Türkiye bunları mali problem olarak görmekten çıkmıştır. Sadece irade göstermekle çözülecek konulardır bunlar.

Bunun yanında açılacak semt basketbol, voleybol ve futbol sahaları gençlerimizin bedensel gelişimleri ve kendilerini gerçekleştirmeleri ve de var olan kabiliyet/potansiyellerini ortaya çıkarmalarını sağlayacaktır.

Unutulmamalıdır ki birçok ülkenin dünya çapındaki yıldız sporcuları semt sahalarında yetişmiştir.

4-            Bilinmektedir ki görsel sanatlarla ve sporla iştigal eden çocuklar ve gençler; özgüvenli, geniş görüşlü, üretici ve sağlıklı olurlar.

Analiz ve sentez gibi üst davranış biçimleri ancak fırçayı özgürce tuvalde gezdiren beyinlerde görülebilir.

Ücretsiz ders kitaplarına ücretsiz enstrüman, spor aletleri, tuval, boya eklenmelidir.

Hep şikâyet ettiğimiz ve giderek karmaşıklaşan öğrenci disiplinsizliklerinin temelinde yatan şey; öğrencilerimizin içinden fışkıran ve tam da olması gereken o çılgın enerjiyi spora ve güzel sanatlara kanalize etmek yerine o bulunmaz nimet olan enerjiyi bastırıp zapt etme çabamızdır.

5-            Pozitif bilimlerle hırpaladığımız yavrularımıza kendilerini özgürce ifade edebildikleri güzel sanatlar alanı sunmalıyız.

Sosyal, ruhsal ve bedensel olarak sağlıklı, estetik değerlerle mücehhez, milli ve manevi değerleri özümsemiş bireyler yetiştirmek için gecikmeksizin tedbir almalıyız.

Çocuklarımız her şeyin en iyisine layıktır.

http://ueyder.org/haberler/dernek-etkinlik-haberleri/183.html