M.Peter  Senge (1990) öğrenen organizasyonları şöyle tanımlamaktadır; “İnsanların, başarmak istedikleri sonuçlara ulaşmak için sürekli olarak kendilerini geliştirme imkânı bulduğu, yeni ve insanı geliştiren eğitim ve düşünce yöntemleriyle desteklenen ve birlikte öğrenme stratejilerini uygulamaya çalışılan organizasyonlardır.”

Senge, öğrenen organizasyonların oluşturulması için 5 temel disiplinin bir arada

olmasından bahseder. Bu disiplinleri kısaca açıklamak gerekirse;

1- Sistem Düşüncesi: Sistem düşüncesi, sistemleri parçalamaksızın inceleyerek, olaylara bir bütün olarak bakma olgusundan oluşur. Amaç, tek tek parçaları değil, bütünü görebilmektir.

2- Kişisel Hâkimiyet: Organizasyonlar, öğrenen bireyleri aracılığıyla öğrenirler. Bir başka değişle, organizasyonun öğrenme isteği ve kapasitesi kendi çalışanlarınınkinden daha büyük olamaz. Kişilerin , kendi  işlerini iyi yapmaları kadar yeniliğe ve öğrenmeye açık olmaları önemlidir. Kısaca, bireysel gelişim ve öğrenme disiplinidir.

3- Zihni Modeller: Bireylerin yaşamın akışı ile ilgili bilgilerin farkında olma, bunları test etme ve geliştirme aşamalarını kapsar.

4- Paylaşılan Vizyon Oluşturulması: Organizasyondaki herkesin ortak bir hedef üzerinde uzlaşması ve bu hedefi paylaşmasıdır.

5- Takım (Ekip) Halinde Öğrenme: Çalışanların ekip çalışması içerisinde yer alarak diyalog ve tartışma yoluyla kendilerini geliştirmelerini ifade eder. Takım halinde öğrenme önemlidir, çünkü modern organizasyonlarda temel öğrenme birimi bireyler değil, takımlardır. Takımlar öğrenmedikçe organizasyonlar da öğrenemez.

devamı için TIKLAYINIZ