Olay şöyle gelişti: Depresyonda olan B.K., Ankara Numune Hastanesi'nde muayene olduktan sonra yaklaşık 3 hafta işe gitmedi. Yirmi gün sonra bir iç hastalıkları uzmanına muayene oldu ve "depresyon, anksiyete bozukluğu tanısı ile" psikiyatri muayenesine sevk edildi. "Depresyon" tanısı ile 5 günlük istirahat aldı. Ancak, bu sürede 20 gün hiç işe gitmediği için hakkında tutanak tutuldu ve 10 gün kesintisiz işe gitmediği için de görevine son verildi. B.K. konuyu yargıya taşıdı. Ankara 9. İdare Mahkemesi, hastalığın niteliğinden dolayı sağlık raporu olmasa da işe gelmediği tarihlere rastlayan sürenin mazeret olarak kabul edilebileceğini belirterek, davacı lehine karar verdi. Danıştay ise 657 sayılı Memur Yasası'na göre sağlık raporu olmadığı için göreve son verme işleminin hukuka uygun olduğuna karar verdi. 12. Daire'nin kararında, B.K'nin göreve gelmediği kabul edilen tarihler arasında mazeret olarak kabul edilecek sorunlarının bulunduğuna yönelik sağlık raporu ya da tedavi belgesi sunmadığına dikkat çekildi. Kararda, Memur Yasası'na göre, mazeret olmadan 10 gün boyunca işe gelmeyenin işine son verildiği anımsatıldı. B.K'nin 2004 yılında açtığı dava 9 yıl sürdü. Danıştay, İdare Mahkemesi'nin verdiği kararı oy çokluğu ile bozdu.