Aktif-Sen kendini feshediyormuş.

Nedenini hiç kimse tam olarak bilmiyor.

Aynı kişiye bu sabah ben sordum.

-Hayrola, doğrumu, niye kapatıyorsunuz sendikayı?

-Evet maalesef.

-Neden?

…………………………

Cevap yok, çünkü mensup olduğu sendikanın neden kendini feshetme kararı aldığını o da bilmiyor.

Çünkü kurulurken ona bilgi verilmediği gibi kaldırılırken de ona danışan yok.

Zaten biraz konuşunca o da benzer şeyler söyledi.

-Cemaatle sendika olmuyor, dernek de olmaz.

İşte cevap bu.

İtaat kültürüyle yetişen bireyler bir türlü sosyal hayatta bireysel mücadelede yer alamıyorlar.

Demek ki neymiş?

Uzaktan kumanda yöntemleriyle sendika mücadelesi olmuyormuş.

Başka bir ifadeyle her zaman maslahat peşinde koşanlara göre değilmiş sendikal mücadele.

Eğitimcilerden kurulu örgütlerin araçsallaştırılması doğru değilmiş.

Eğitim araçsallaştırılamadığı gibi eğitimcilerin örgütleri de araçsallaştırılamazmış.

Doğru olan eğitimi ve eğitimcinin gücünü yine eğitim için kullanmak.

Her neyse güzel ve farklı bir deneyimdi.

Maalesef aynı deneyimi kendi özelimde de yaşadım.

Bir derneğimiz vardı.

Memleketin en aktif çalışan ve en çok eğitim malzemesi üreten bir derneğiydi.

Camianın en güzel dergisini biz çıkarıyorduk.

Derneğimizin organize ettiği çalıştay ve sempozyumlar genel kabul görüyordu.

Bir gün himayesinde olduğumuz cemaatin murakıbı “ bu işi siz olması gerektiği gibi yapamıyorsunuz” dedi.