Eğitimde öğrenci ve öğretmen olmak üzere iki önemli kesim bulunmaktadır. MEB, daha kaliteli bir eğitim vereceğim derken ve buna yönelik kararlar alırken, uygulamadan en çok etkilenecek olan öğretmenleri ve diğer personeli hiç dikkate almamaktadır.

Şuan hemen her gün yer değiştirme mağduriyetleri medyada haber konusu olmaktadır. Bakanlık, yer değiştirme sorununu çözmek için normalde tüm alternatifleri eğilmesi, değerlendirmesi gerekiyor. Ama MEB, sorun çözmekten yana değil. Örneğin, yer değiştirmelerde, becayiş en kısa vadeli enstrüman olarak durmaktadır.

"Farklı yerlerde çalışan aynı sınıftaki memurların, karşılıklı yer değiştirerek atanmalarını istemeleri" anlamına gelen becayiş, atamalarda en çok başvurulan yöntem. Eş ya da puan yoluyla atamalarını isteyen, ancak norm kadro ve zorunlu hizmet uygulaması yüzünden atanamayan öğretmenler, becayiş ile kanundaki tüm atanma şartlarını taşıyorlar. Ama MEB kendi yönetmeliklerinde bu uygulamaya yer vermediğinden, Öğretmenler, 657 sayılı devlet memurları kanununun 73. maddesindeki "Aynı Kurumun başka başka yerlerde bulunan aynı sınıftaki memurları, karşılıklı olarak yer değiştirme suretiyle atanmalarını isteyebilirler. Bu isteğin yerine getirilmesi atamaya yetkili amirlerince uygun bulunmasına bağlıdır." hükümlerinden kaynaklanan bu haklarını kullanamıyorlar.

Örneğin; zorunlu çalışma yükümlüsü öğretmen ile zorunlu hizmet alanındaki öğretmenler arasında becayiş yapılabilmesi için duyuruya çıkılması ile zorunlu çalışma yükümlüsü öğretmenler köy ve beldelere giderken köy ve beldelerdeki öğretmenlerde şehir merkezlerine yer değiştirebileceklerdir.

Yine eşi ve kendisi sınıf öğretmeni olan iki öğretmenimizden bayan olan köyde, erkek olan şehirde ise eşler arasında becayiş yapılabilmesi için duyuruya çıkılması da aile açısından çok yerinde bir uygulama olacaktır.

Fakat 17.04.2015 Tarihli ve 29329 Sayılı Resmi Gazete'de Yayımlanan Milli Eğitim Bakanlığı Öğretmenlerinin Atama ve Yer Değiştirme Yönetmeliğinde becayişle ilgili tek bir satır yok.

Bir yaraya melhem olmayan, sorunları öteleyen, risk almayan, sorun çözmeyen hiçbir Bakanlık yöneticisinin gülmeye hakkı olmamalıdır.

Bu manada, Allah, yöneticilerimize, üstlendikleri ağır sorumluluğun farkına varma basireti versin.

Tonton dede pozları verip de hiçbir işe yaramamak, bu Devletin Bakanlarına yakışmamaktadır.

Yusuf Demir